Ως γνήσια λάκαινα (Λακωνική Μάνη για να ακριβολογούμε), δεν θα μπορούσα παρά να έδινα και στο ιστολόγιο μου μια νότα…λακωνική. Ναι, πράγματι, πιστεύω πως το ''λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν''. Τα θέματα που θα διαπραγματευτώ στην πορεία, θα είναι γενικής φύσεως, προσπαθώντας πάντα να είμαι όσο το δυνατόν ακριβής, σαφής και πλήρης.
Ας πω όμως λίγα λόγια για το σήμα κατατεθέν των Σπαρτιατών. Όλα ξεκινούν από την Αγωγή των νέων, της οποίας ο κύριος σκοπός ήταν η πειθαρχία. Όταν το Σπαρτιατόπουλο συμπλήρωνε το 7ο έτος της ηλικίας του, το έπαιρνε η πολιτεία και ξεκινούσε η εκπαίδευση. Φρονώ πώς λίγο ή πολύ, οι περισσότεροι γνωρίζουμε τι σήμαινε εκπαίδευση Σπαρτιατική…!
Εκπαιδεύονταν στην γυμναστική, στο τρέξιμο, στο πήδημα, στο πέταγμα ακοντίου και δίσκου και επίσης μάθαιναν να υπομένουν στον πόνο και στις κακουχίες, στην πείνα, δίψα, το κρύο, την κούραση και την έλλειψη ύπνου. Το κύριο φαγητό τους ήταν ο μέλανας ζωμός, αλλά τα ενεθάρρυναν να κλέβουν τροφή, για να συμπληρώνουν την ελάχιστη που ελάμβαναν, αν όμως συλλαμβάνονταν επ΄ αυτοφώρω τα τιμωρούσαν. Επίσης έτρωγαν πολύ μέλι. Επί ένα ολόκληρο μήνα, πριν να τελειώσουν τα γυμνάσια, επροπονούντο και έτρωγαν αποκλειστικά μέλι (εξ' ου και μήνας του μέλιτος).
Και τώρα στο προκείμενο. Γράμματα μάθαιναν λίγα, ίσα-ίσα να διαβάζουν και να γράφουν. Τα συνεβούλευαν να μη σπαταλούν τις λέξεις, αλλά να μιλάνε επί της ουσίας (Λακωνίζειν). Μάθαιναν επίσης στρατιωτικά ποιήματα και τραγούδια πολεμικά, πώς να χορεύουν, και να απαγγέλλουν αποσπάσματα από τον Όμηρο.
Αντιλαμβανόμαστε σαφώς το τίμημα του να γεννηθείς Σπαρτιάτης, αλλά συνάμα, όλοι εμείς σήμερα θαυμάζουμε τους αρχαίους αυτούς προγόνους μας.
Περιττό να αναφέρω τον Λεωνίδα και τους 300, που η ανδρεία τους και η δύναμη ψυχής τους, τους έδωσε μια θέση στην παγκόσμια ιστορία!
Και κάτι τελευταίο που θέλω να θίξω. Σας έχει τύχει να ακούσετε μια βλακεία και να αποστομώσετε τον άλλον με μια παροιμία; Οι παροιμίες είναι φράσεις γενικής χρήσεως. Οι οποίες όμως, έχουν προκύψει μέσω της διαδικασίας του λακωνίζειν.
Ας πω όμως λίγα λόγια για το σήμα κατατεθέν των Σπαρτιατών. Όλα ξεκινούν από την Αγωγή των νέων, της οποίας ο κύριος σκοπός ήταν η πειθαρχία. Όταν το Σπαρτιατόπουλο συμπλήρωνε το 7ο έτος της ηλικίας του, το έπαιρνε η πολιτεία και ξεκινούσε η εκπαίδευση. Φρονώ πώς λίγο ή πολύ, οι περισσότεροι γνωρίζουμε τι σήμαινε εκπαίδευση Σπαρτιατική…!
Εκπαιδεύονταν στην γυμναστική, στο τρέξιμο, στο πήδημα, στο πέταγμα ακοντίου και δίσκου και επίσης μάθαιναν να υπομένουν στον πόνο και στις κακουχίες, στην πείνα, δίψα, το κρύο, την κούραση και την έλλειψη ύπνου. Το κύριο φαγητό τους ήταν ο μέλανας ζωμός, αλλά τα ενεθάρρυναν να κλέβουν τροφή, για να συμπληρώνουν την ελάχιστη που ελάμβαναν, αν όμως συλλαμβάνονταν επ΄ αυτοφώρω τα τιμωρούσαν. Επίσης έτρωγαν πολύ μέλι. Επί ένα ολόκληρο μήνα, πριν να τελειώσουν τα γυμνάσια, επροπονούντο και έτρωγαν αποκλειστικά μέλι (εξ' ου και μήνας του μέλιτος).
Και τώρα στο προκείμενο. Γράμματα μάθαιναν λίγα, ίσα-ίσα να διαβάζουν και να γράφουν. Τα συνεβούλευαν να μη σπαταλούν τις λέξεις, αλλά να μιλάνε επί της ουσίας (Λακωνίζειν). Μάθαιναν επίσης στρατιωτικά ποιήματα και τραγούδια πολεμικά, πώς να χορεύουν, και να απαγγέλλουν αποσπάσματα από τον Όμηρο.
Αντιλαμβανόμαστε σαφώς το τίμημα του να γεννηθείς Σπαρτιάτης, αλλά συνάμα, όλοι εμείς σήμερα θαυμάζουμε τους αρχαίους αυτούς προγόνους μας.
Περιττό να αναφέρω τον Λεωνίδα και τους 300, που η ανδρεία τους και η δύναμη ψυχής τους, τους έδωσε μια θέση στην παγκόσμια ιστορία!
Και κάτι τελευταίο που θέλω να θίξω. Σας έχει τύχει να ακούσετε μια βλακεία και να αποστομώσετε τον άλλον με μια παροιμία; Οι παροιμίες είναι φράσεις γενικής χρήσεως. Οι οποίες όμως, έχουν προκύψει μέσω της διαδικασίας του λακωνίζειν.
